Buldog Francuski- lęk separacyjny

Lęk separacyjny co tak naprawdę o nim wiemy? W artykule pt. ,,Lęk separacyjny u psów’’ Andrzeja Kłosińskiego – behawiorysty, doszukaliśmy się istotnych dla laika informacji. Nie chodzi o to, by znać wysublimowane teorie behawiorystyczne. Należy jednak wiedzieć z czym mamy problem. Jak się okazuje ,,Zaburzenia zachowania związane z przeżywaniem przez psa lęku i napięcia w sytuacji utraty kontaktu z opiekunem są obecnie jednym z częstszych powodów szukania pomocy u behawiorystów i lekarzy weterynarii.’’

Skąd najczęściej wynika lęk separacyjny ?

,,Last but not least – moda na posiadanie psa i moda na poszczególne rasy powoduje niemal przemysłowe rozmnażanie i brak troski o właściwe doświadczenia socjalizacyjne szczeniąt, co staje się źródłem późniejszych trudności z zachowaniem.’’

,,O’Heare w swojej pracy na temat lęku separacyjnego u psów  wyróżnia najważniejsze czynniki ryzyka: 

• nadmiar kar w wychowaniu – nieprzyjazne i karzące otoczenie

• zmiana miejsca zamieszkania

• częsta i długotrwała izolacja

• pozostawianie psa w samotności we wczesnym szczenięctwie – przed 12-14 tygodniem życia

• traumatyzujące doświadczenie w izolacji (np. pies pozostawiony w samotności słyszy odgłos burzy) lub inne traumatyzujące doświadczenie

 • nagła zmiana trybu życia opiekunów psa lub zmiana przyzwyczajeń, np. podjęcie pracy

 • pobyt w schronisku dla zwierząt

• przetrwałe zaburzenia lękowe – fobie, depresja, stereotypie, zachowania kompulsywno-obsesyjne

nerwowość i nieprzewidywalność otoczenia – brak możliwości kontroli otoczenia

• koncentracja na opiekunie – tendencja do pilnowania i ciągłej uwagi

• zbyt wczesne lub zbyt późne oddzielenie od gniazda • brak przyzwyczajenia do separacji – ciągła obecność człowieka

• zakłócony proces socjalizacji – doświadczenie izolacji społecznej w okresie pierwszych 4 miesięcy życia

 • długotrwała nieobecność ważnego dla psa domownika (wyjazd, śmierć) lub pojawienie się nowego członka rodziny

• rasa – psy blisko współpracujące z człowiekiem częściej doświadczają lęku separacyjnego

• predyspozycje genetyczne – lękliwość, niski próg reakcji stresowej

• zaburzenia orientacji, najczęściej związane z procesami starzenia się mózgu.

OBJAWY BEZPOŚREDNIE DOTYCZĄCE ZACHOWANIA

 • wokalizacja (wycie, szczekanie),

• kopanie i drapanie – najczęściej drzwi wyjściowych i okien – jako próba dotarcia do obiektu

 • bieganie i obserwacja otoczenia

 • gryzienie i żucie przedmiotów (często należących do obiektu)

 • zanieczyszczanie otoczenia – urynacja i/lub defekacja

 • ślinienie się (często przed drzwiami wyjściowymi)

• wylizywanie łap i boków

 • wilgotne łapy – pocenie się jako objaw napięcia i lęku

 • agresja – gryzienie, warczenie, próby wydostania się z pomieszczenia

• gwałtowne powitanie – ekscytacja lub zachowanie poddańcze i urynacja OBJAWY POŚREDNIE

 • uszkodzenia łap i pazurów spowodowane kopaniem i drapaniem

• uszkodzenia migdałków i krtani – chrypka i stany zapalne spowodowane wyciem i szczekaniem

• uszkodzenia zębów, dziąseł, kufy spowodowane gwałtownym żuciem i gryzieniem przedmiotów

 • uszkodzenia (maceracja) skóry boków i/lub łap spowodowana wylizywaniem 

OBJAWY PSYCHOSOMATYCZNE

• owrzodzenie żołądka lub jelita grubego

• zaparcia lub biegunka, zdarza się, że krwawa

• wymioty

 • letarg i depresja

• anoreksja

...............

POSTĘPOWANIE 

1. Ukierunkowanie niszczycielskich zapędów psa na przedmioty mogące ulec zniszczeniu i do tego przeznaczone – prasowane kości ze skóry, duże kawałki suszonego chleba, zabawki wypełnione smakołykami itp. Należy pamiętać, że gryzienie jest dla psa naturalnym sposobem rozładowania napięcia i naturalnym zajęciem, kiedy pies się nudzi. Jest także sposobem stymulacji procesów korowych (koncentracja uwagi). Gryzaki i przysmaki należy rozkładać niepostrzeżenie dla psa przed wyjściem z domu.

 2. Trening separacji podczas obecności domowników – regularne pozostawianie psa w osobnym pomieszczeniu (zamkniętym) w czasie, kiedy opiekunowie są w domu, np. podczas wieczornego oglądania telewizji. Pozostawiać psa należy tak, jakby nic szczególnego się nie działo, bez wylewnych emocji, niepostrzeżenie. Ignorowanie natrętnych zachowań (np. domagania się uwagi) oraz nagradzanie zachowań właściwych (np. spokojnego leżenia na swoim miejscu). Tego rodzaju trening należy przeprowadzać systematycznie i konsekwentnie, codziennie dążąc do tego, by w perspektywie kilku tygodni pozostawał na noc sam w oddalonym od sypialni pomieszczeniu (potem pies może wrócić do zwyczaju spania w bliskości z opiekunami). Zdecydowanie łatwiej znieść psu samotność, jeśli jest w otoczeniu, do którego jest przyzwyczajony, i ma przy sobie zapach właścicieli. Można w tym celu użyć szmatki, np. starej koszuli, którą na noc wkładamy do ludzkiego łóżka, a następnie dajemy psu pozostawionemu samotnie (warto mieć kilka takich szmatek, by nie wkładać do łóżka tych używanych już przed psa).

 3. Unikanie kontrastu pomiędzy obecnością opiekunów a ich brakiem – 20 minut przed wyjściem z domu i po przyjściu z powrotem nie zwracamy uwagi na psa, unikamy kontaktu wzrokowego, zwracania się do psa w jakikolwiek sposób. Jeśli przed wyjściem z domu włączone jest radio lub telewizor, należy zostawić je włą- czone na czas nieobecności. Unikanie kontrastu to także pozostawianie psa w miejscu, w którym spędza większość czasu, a nie w miejscu, do którego jest wyprowadzany na czas nieobecności opiekunów. To także unikanie sytuacji budowania barykad i rytuału wyjścia (jeżeli coś zabezpieczamy przed psem to trzeba to zrobić znacznie wcześniej, np. przed porannym spacerem).

 4. Zmiana relacji z panią, polegająca na stawianiu psu wymagań i nie uleganiu jego natarczywym prośbom o uwagę. Kontakt z panią, zabawa, ma być nagrodą za dobre zachowanie (zasada NILF – nothing in life is free – nic za darmo). Należy bezwzględnie i konsekwentnie (to nie znaczy siłą) wymagać respektowania poleceń. Jeśli pies ma wyjść, np. z kuchni, to trzeba doprowadzić do tego, aby tak się stało.

 5. Obniżenie poziomu reakcji stresowej. Dobrze jest, jeśli pies mający zostać sam w domu jest dostatecznie wybiegany i zmęczony – bardziej biegające poranne spacery (np. aportowanie piłki) lub zabawy poranne w domu w przynoszenie piłki lub zabawek. Nie należy karmić psa bezpośrednio po przyjściu do domu – oczekiwanie na jedzenie wzmaga stres. Podobnie nie należy karać psa po powrocie do domu. 

6. Odczulenie reakcji lękowej związanej z wyjściem opiekunów – chociaż poziom tej reakcji nie jest zbyt intensywny, warto zastosować pozorowane czynności związane z wyjściem, po którym wyjście nie następuje. Takie czynności, jak podchodzenie do wieszaka, wkładanie okrycia, branie kluczy, otwieranie drzwi, należy powtarzać kilka razy dziennie.'' 

Źródło: Artykuł pt. ,,Lęk separacyjny u psów’’ Andrzeja Kłosińskiego

Przydatne info znajdziecie, także TU

Pozdrawiamy Zespół BFP